Hoewel er regelmatig nieuwe technieken en manieren van behandeling geïntegreerd worden in het osteopatische concept blijven de basisbeginselen van de osteopathie nog steeds dezelfde zoals ze door de oprichter van de osteopathie, A.T. Still, zijn opgesteld.

1. Interactie van structuur en functie
Om dit te illustreren kunnen we een vergelijking maken met een kast waarvan de deuren niet correct uitgelijnd (structuur) zijn zodat ze niet goed sluit. Of omgekeerd: als de deuren niet goed sluiten, is heel waarschijnlijk dat er iets niet juist is met de structuur van de kast.Dit basisprincipe wordt ook duidelijk wanneer we een kijkje nemen naar de behandeling van de spijsvertering. De spijsverteringsorganen bewegen constant heen en weer vanwege de druk, voortkomende van de ademhalingsbeweging , die op hen inwerkt. De osteopaat gaat door de mobiliteit van de organen en een optimalisatie van de ademhalingsbeweging, de functie van de organen verbeteren.

2. Zelfherstellende vermogen
Ons lichaam wordt constant blootgesteld aan veel verschillende invloeden. In principe heeft ons lichaam de mogelijkheden om zichzelf te verdedigen en te behelpen omdat het lichaam een zelfherstellend vermogen bezit. Er moet een toestand van evenwicht nagestreefd worden tussen het zelfhelend vermogen en de pathologische belasting. Pijn en/of ziekte geven weer dat dit mechanismeniet goed meer werkt en dat dit lichaam niet kan omgaan met te veel negatieve invloeden. We beweren dus niet dat we met osteopathie rechtstreeks kwalen genezen, maar eerder dat door de tussenkomst van de osteopaat het organisme haar vermogen herwint om op een juiste manier om te gaan met de negatieve invloeden en de schade die ze veroorzaakt te overwinnen en te herstellen.

3. Het lichaam als een eenheid
Osteopathie gaat gezondheid niet als een eindtoestand nastreven, maar als een dynamisch evenwicht. Het helpt het lichaam om een evenwichtstoestand terug te vinden waardoor er terug compensatie van de storende invloeden kan optreden.Een lichaam in dynamische balans is het resultaat van een harmonieus samenspel tussen alle betrokken structuren. Als dit samenspel wordt onderbroken en er een onevenwicht optreedt, gaat dit implicaties hebben op de zwakste of meest gespannen delen van het lichaam waardoor ziekte of storing kan optreden.  Dit betekent ook dat de plaats van oorsprong niet per se identiek is aan het deel van het lichaam waar het probleem zich voordoet. Zo kan een geblokkeerde kaak bijvoorbeeld pijnlijke knieën veroorzaken en vice versa.

4. De wet van de slagader (arterie) (leven is beweging)
Een vrije onbelemmerde passage van alle lichaamsvloeistoffen betekent voeding en dus leven. Een spanning veroorzaakt een beperking van de vrije passage van lichaamsvochten (bv. bloed, lymfe, …) en daardoor een beperkte levering van voedingsstoffen. Daardoor kan in bepaalde lichaamsdelen een opstapeling plaatsvinden van afvalstoffen en dit kan leiden tot storingen of ziekten. Deosteopatische behandeling zal proberen om het evenwicht te herstellen zodat in alle gebieden van het lichaam een ononderbroken levering van voedingsstoffen en verwijdering van afvalstoffen kan plaatsvinden.

5. De patiënt, niet de ziekte
Bij een osteopatische behandeling staat de mens en niet zijn/haar huidige ziekte centraal. In een osteopatische behandeling staat steeds de algemene functie van het hele lichaam centraal. Er wordt wel degelijk rekening gehouden met wetenschappelijke onderzoeken. Ze staan echter niet op de voorgrond van de behandeling. De naam van de ziekte (diagnose) is niet zo belangrijk als de benadering van de patiënt als individu met een persoonlijk aangepaste behandeling.

Het onderzoek
In het onderzoek spreken we over de klachten en zal de osteopaat meer specifieke vragen stellen. Na het vraaggesprek zullen er tests uitgevoerd worden die meer duidelijkheid moeten bieden over de aard en de intensiteit van de problemen.

Eerste behandeling
Uit het onderzoek vloeit een behandelingsstrategie voort die besproken wordt met de patiënt.

Verdere behandeling
De reactie van de patiënt op de eerste behandeling is belangrijk om een strategie uit te werken in het verdere verloop van behandeling. Naast het behandelen van de plaats waar de pijn zich voordoet, zullen vaak ook andere regio’s behandeld worden die een (oorzakelijk) verband kunnen hebben.

Reacties op de osteopatische behandeling kunnen optreden tot 4-5 dagen na de behandeling, dit wil zeggen totdat het lichaam haar evenwicht heeft gevonden. In geval van acute pijn zal de behandeling frequenter zijn dan bij chronische klachten (bv. eerste sessies wekelijks en afbouwend).Wij evalueren de behandelingen steeds van sessie tot sessie.

Osteopathie behandelt beperkingen in een lichaam. Meestal treden er een problemen op wanneer er al drie of vier andere problemen zijn die tot dan toe door het lichaam konden gecompenseerd worden. Van zodra er één probleem bij komt en de spreekwoordelijke emmer doet overlopen, is hetorganisme niet langer meer in staat om te compenseren en kunnen pijnen en kwalen optreden.

Voor een effectieve behandeling is het noodzakelijk om alle factoren te kennen die leiden tot deze pijn of dat ongemak. Om deze te vinden zullen we praten over uw kwaal en specifiek testen alvorenste behandelen

Een osteopaat wordt meestal geraadpleegd op het moment dat er tastbare klachten aanwezig zijn. Denk maar aan geblokkeerde rug, sciatica, lumbalgie, nekklachten, pijnen in het bewegingsstelsel, ….
Dit is echter een klein facet van wat osteopathie voor u kan betekenen. Wij proberen ook preventief te werken om uw lichaam in een optimale gezondheid te houden.

Om dit beter te begrijpen geeft ik even wat uitleg over wat een osteopatisch letsel is:
We kunnen onze gezondheid (fysiek en ook mentaal) zien als een evenwichtsoefening tussen belasting en belastbaarheid.
Soms is een banale beweging genoeg om een hevige pijn en/of blokkage te veroorzaken. Op dat ogenblik is het niet enkel die beweging die dit veroorzaakt maar is het een opgebouwde vermindering van belastbaarheid en eventueel verhoging van belasting die ervoor zorgen dat deze persoon op dat ogenblik vatbaar was voor een letsel.

Het osteopatische letsel is een optelling van verschillende problemen oa:

Veel patiënten missen binnen het huidige medische systeem het gevoel dat hun problemen echt zijn, dat ze serieus genomen worden en dat er de nodige aandacht wordt besteed aan hun individuele (pijn) klacht.

Er wordt vaak te weinig tijd vrijgemaakt voor een grondig onderzoek en de meeste aandacht gaat naar het stellen van een diagnose. Vaak zien we dat mensen na verschillende medische onderzoeken en dus ook de tijd die hierbij verstrijkt enkel een diagnose krijgen en dat er niet vanzelfsprekend een passende behandeling kan worden opgesteld. Het verder onderzoeken van sommige problemen is zeker noodzakelijk maar is vaak geen prioriteit. Voor de patiënt is het aanpakken van zijn klachten vaak prioriteit en dat hoeft eventuele verdere onderzoeken niet uit te sluiten.In dit verband biedt osteopathie voor veel mensen een mogelijke aanvulling op de conventionele medische behandeling: het vraaggesprek, het palperende vermogen van de handen van de osteopaat, het zorgvuldige onderzoek waarin rekening wordt gehouden met het volledige lichaam (holisme), en het opstellen van realistische doelen (dwz. de verwachtingen van de patiënt t.o.v. de volgens de osteopaat mogelijke doelen) maken het mogelijk om uw klachten tot in de diepte aan tepakken.

Een goede vertrouwensrelatie tussen patiënt en therapeut is noodzakelijk om een basis te leggenvoor een duurzame genezing.

Naast bewegingsbeperkingen zoals bijvoorbeeld stijve nek of schouders, ischiaspijn, lumbago, sport- letsels, artrose, etc. kan osteopathie ook andere systemen beïnvloeden. Door de behandeling van de buikorganen kan er een invloed uitgeoefend worden op bv. problemen met de spijsvertering, brandend maagzuur en oprispingen, incontinentie alsook op algemene fysieke gespannenheid.

Andere indicaties voor een osteopatische behandeling zijn: hoofdpijn, slaapstoornissen, concentratieproblemen, problemen die voortvloeien uit stress, kaakklachten en oorsuizen.

Sportletsels komen steeds meer voor omdat steeds meer mensen beginnen te sporten. Maar ook omdat de intensiteit en competitiviteit verhoogt. Er zijn ook meer sportieve uitdagingen die georganiseerd worden, denk maar voor lopers aan 10 miles, halve marathon, city trails, enz..., wielertoerisme met georganiseerde omlopen en ook op sportclubniveau worden steeds hogere eisen gesteld om zo goed mogelijk te presteren in de competitie en op diverse kampioenschappen.

Osteopathie kan sporters begeleiden in het voorkomen en indien nodig verhelpen van problemen.

Een osteopaat gespecialiseerd in sport gaat nauwkeurig de bewegingen analyseren die voor de specifieke sport van belang zijn. Vanuit deze noodzakelijke bewegingen kan hij afleiden welke krachten een letsel zouden kunnen uitlokken en gaat dat proberen te voorkomen door de sporter mechanisch in optimale conditie te brengen, hem oefeningen aanraden die zijn algemene lichaamsstabiliteit verbeteren (core stability) en eventueel hulpmiddelen aanraden om overbelasting te voorkomen. Bvb. dynamische steunzool (podoloog), aanpassingen aan schoeisel, fiets, ....

Bij sporters is de fysieke conditie zeer belangrijk dus is voeding, rust en de mentale spirit (motivatie) niet te onderschatten.

Het gaat er dus weer over dat de belasting (sporten zelf, de externe mechanische factoren, stress, ...) in evenwicht moet zijn met de belastbaarheid. (fysieke en mentale gezondheid).

In een behandeling volgens het fasciaal distorsie model (FDM) wordt de patiënt gevraagd hoe hij of zij de klachten voelt, waar, wanneer en hoe ze zichvoordoen.

In 1991 ontdekt de Amerikaanse osteopaat en spoedarts Dr. Stephen Typaldos deze manier van diagnose en behandelen.

Tijdens een behandeling FDM (TMT genaamd = Typaldos manuele therapie) zal de osteopaat aanvullende bewegingen voor het getroffen gebied testen en zal nakijken of de patiënt ongemakken voelt of als er een beperking in mobiliteit terug te vinden is. Naast de uiterlijke observatie door deosteopaat is de perceptie van de patiënt zeer belangrijk.

Daarnaast controleert de osteopaat verschillende bewegingen die de patiënt in het dagelijkse leven uitvoert en evalueert bewegingen die pijnlijk of beperkt zijn voor de patiënt.

Bijvoorbeeld: veel patiënten met rugpijn melden dat de pijn zich voordoet bij het draaien in bed, bij het aandoen van hun schoenen of bij het opstaan na langdurig zitten. Dit soort bewegingen wordt getest voor en na de behandeling. Het fasciaal distorsie model (FDM) houdt rekening met zeer gedetailleerde informatie over de pijn zoals branden, trekken, steken, ...., groot gebied, kleine plek of puntig. Geeft het stijfheid, instabiliteit of zwakte? Dit zijn belangrijke aanwijzingen voor de osteopaat om met het FDM concept de juiste en doeltreffendste behandeling te vinden.

De resultaten van de FDM behandeling kunnen direct na de behandeling geobjectiveerd worden.Dit is dus het verschil tussen voor en na de behandeling

Osteopaat Stephen Typaldos DO ontwikkelde in de jaren 90 van de vorige eeuw een nieuwe revolutionaire behandelmethode voor problemen van het fasciaal systeem. Hij noemde dit het Fasciaal Distorsie Model of kortweg FDM.

Het viel Typaldos op dat overal op de wereld mensen klachten allemaal op dezelfde manier beschrijven met hun lichaamstaal. De ene patiënt beschrijft de pijn in de schouder met een strijken langs de bovenarm, de ander knijpt met de hand in het schoudergewricht, de volgende drukt met de duim ter hoogte van een punt,....

Dit zijn een paar voorbeelden van lichaamtaal die verwijzen naar een specifiek fasciaal distorsie patroon. Het FDM is een anatomisch perspectief waarin de etiologie van vrijwel alle aandoeningen van het musculo skeletale systeem (en vele neurologische en ander medische condities) worden gezien als aandoeningen van de verbindende delen van het lichaam (pezen,ligamenten, retinaculae,fasciae.......).

Dit model vraagt een precieze effectieve manuele behandeling van verschillende traumata zoals spierverrekkingen, rupturen, fracturen en frozen shoulders e.d. . De resultaten van de behandelingen zijn objectief zichtbaar, voelbaar, duidelijk meetbaar en DIRECT voelbaar voor de patiënt.

Het idee van de faciaal distorsie model (FDM) ontdekt door Dr Stephen Typaldos DO is vrij nieuw. De meeste westerse manuele therapieën zijn gebaseerd op fysiologische en anatomische modellen. In de praktijk echter, worden de symptomen en de mogelijks succesvolle behandeling van veel patiënten niet verklaard door deze anatomische of fysiologische modellen.

Het idee van Dr. Stephen Typaldos was om te vertrouwen op de onvrijwillige en objectiveerbare perceptie van de patiënt en hem niet in een schuifje van de conventionele modellen te deponeren.FDM werkt niet zonder de informatie van de patiënten. Een osteopaat die met FDM werkt doet niets wat door de patiënt niet verteld of aangegeven was vóór de behandeling. Het resultaat van de behandeling is een dialoog die leidt tot een oplossing waarin de patiënt niet louter passief of onwetend of is.

Hij is actief betrokken bij de behandeling, word, serieus genomen en kan zijn eigen gevoelvertrouwen. Dit betekent dat een behandeling met FDM niet abstract is maar wel een resultaat rechtstreeks van de diagnose. Dit verschilt fundamenteel van benaderingen zoals orthopedie of osteopathie. Als een patiënt een therapeut verteltdat de behandeling goed voelt, is het goed. De therapeut zal de patiënt niet vertellen wat goed of fout is. Het fasciaal distorsie model probeert niet om de patiënt zijn ongemakken op een moeilijke, medische manier te vertellen zodat de therapeutde klachten zou verstaan. In het FDM concept spreekt de therapeut de taal van de patiënt.